Tek Bir "Bir Cumartesi Akşamı Çılgınlığı"

Bu sayfanın başlangıcından bitişine yaklaşık 8 saat sürmesi, biraz moral bozucu olmadı değil tabi. Ama çok özenerek yaptım, ayrıntılarda muazzam detaylar var hep ondan. Mesela:

severek yaptığım ve sonrasında gerçekten beğendiğim tek kare herhalde...

Yanımda duran duvardaki detaylara çok uzun uğraştığımı belirtmeden geçemicem, çünkü aslına benzemesini çok istedim. Not kağıdındaki, post-itlerdeki bütün yazıları aynen geçirdim, duvardaki sketchlerimi aynen çizdim, ha keza kartpostallar da öyle. Hepsi çok sevdiğim, severek yaptığım ve astığım şeyler çünkü (kartpostallar hariç, onlar direkt geldiler) Pringles kutusunu da (atmamın üzerinden 2-3 hafta geçmesine rağmen) özenle yaptım, ama tabi bunlar işin genelinde pek bir fark yaratmıyor, benim "ne-güzel-yaptım-tıpkısının-da-aynısı-oldu-ehehe" diye sevinmemi sağlıyor sadece.

Onun dışında, ben bu sayfa(lar)ı nazımlı yazıp eğlenceli olmasını istiyordum. Fekat, 8 saat boyunca sadece Gülden Karaböcek dinleyip boyama yapmadım, düşündüm tabi ki. Ve şu sonuca vardım. Bu sayfa içinde de bir konu ve anlam bütünlüğü oluştu. Bir hikaye var, gerçi orijinal hikaye son karede belli oluyor ama, bu o kadar da önemli değil. -Son- yazdıktan sonra, başı ve sonu belli olan bir sayfa haline geldi bu kare, ve aslında bu da özünde bir başarı. Çünkü ben bu sayfanın sadece bir girizgah olmasını hayal etmiştim, ama tek başına ayakta duracak potansiyele sahipmiş. Ortadaki Looney Tunes çakması Bir Cumartesi Akşamı Çılgınlığı başlığı aslında, benim yine çok eğlenerek yaptığım bir şekilde şu haldeydi:

Bence iki türlü de oluyor ama, bu son halinin daha güzel olduğuna kanaat getirdim.

Duvarın kendisini de koyalım, Ali Atay ne demişti Leyla ile Mecnun'da:

"Baksana... duvarlara yazı yazdım hep.. 

"Aaabi naptın sen yeni temizlendi daha?!" 

"Oğlum... tuvaletin duvarı boş kalmaz lan, yazıcaksın ki imzanı atıcaksın ki namın yürüsün.."

Gerçi ben bu evden taşınınca bu duvardaki her şeyi sökerim burada bırakıcak halim yok da, en azından internet aleminde buraya zamanında bunları koymuş olduğum kaydolsun. Namımız yürüsün.

işte o duvar!

-Engin-